 Związek
Harcerstwa Polskiego
Organizacja Pożytku
Publicznego
Związek Harcerstwa Polskiego jest największą, liczącą 148 tys.
członków, organizacją wychowawczą dzieci i młodzieży w Polsce.
Jest wychowawczym, patriotycznym, dobrowolnym i samorządnym
stowarzyszeniem otwartym dla wszystkich bez względu na
pochodzenie, rasę czy wyznanie. Od prawie stu lat głównym celem
działania Związku jest wspieranie wychowania harcerek i harcerzy
- stwarzanie warunków do wszechstronnego rozwoju człowieka.
Misja
Misją Związku Harcerstwa Polskiego jest przyczynianie się – przy
pomocy metody harcerskiej – do rozwoju młodych ludzi w taki
sposób, aby w pełni mogli wykorzystać swoje możliwości duchowe,
intelektualne, społeczne, emocjonalne i fizyczne jako jednostki
i jako odpowiedzialni obywatele – członkowie wspólnot lokalnych,
narodowych i międzynarodowych.
ZHP to nie tylko organizacja dzieci i młodzieży, to przede
wszystkim ruch społeczny kształtujący postawy i charaktery. ZHP
wspiera wychowanie dzieci i młodzieży zgodnie z harcerskimi
wartościami, takimi jak: patriotyzm, braterstwo, przyjaźń,
służba, wiara, praca, sprawiedliwość, wolność i pokój. Wartości
te, zapisane w
Obietnicy i Prawie Zucha oraz
Przyrzeczeniu i
Prawie Harcerskim odnajdujemy w tworzonej przez dziesiątki
lat kulturze organizacji.
Tradycyjne i uniwersalne wartości uwzględniamy w aktualnych i
nowoczesnych programach działania gromad i drużyn, w zadaniach
wynikających z potrzeb, zainteresowań oraz pragnień dzieci i
młodzieży. Wartości te tworzą kodeks postępowania oraz
kształtują styl życia członków ruchu harcerskiego, przy czym
każdemu z nich pozwalają kreować osobistą drogę ich realizacji,
w budowanych indywidualnie próbach na kolejne - harcerskie i
instruktorskie - stopnie.
W każdej drużynie i gromadzie jest budowany program działania
mający na celu realizację postawionych sobie wspólnie celów
wychowawczych. Jest realizowany głównie poprzez zdobywanie
zuchowych
i harcerskich sprawności, znaków służb, uprawnień państwowych,
realizację zadań zespołowych
i projektów.
Przeważającą formą aktywności programowej są zabawa w kogoś lub
w coś (w gromadach zuchowych), gra (w drużynach harcerskich),
poszukiwanie (w drużynach starszoharcerskich) oraz służba i
wyczyn
(w drużynach wędrowniczych). Harcerskie działanie obejmuje wiele
bardzo różnorodnych obszarów programowych. Obecnie ZHP realizuje
czteroletni program BARWY PRZYSZŁOŚCI.
W Związku Harcerstwa Polskiego wychowanie realizowane jest
głównie w podstawowych jednostkach organizacyjnych – gromadach
zuchowych (jest ich 2111) i drużynach harcerskich,
starszoharcerskich
i wędrowniczych (jest ich 4079) skupiających od 20 do 30 osób.
Jednostki te samodzielnie realizują zadania wychowawcze,
wspierane przez wspólnotę jaka tworzy hufiec harcerski
(obejmujący działaniem dzielnicę, gminę lub powiat, jest ich
419). Na poziomie województwa harcerki i harcerze reprezentowani
są przez chorągiew (jest ich 17 - osobną chorągiew stanowi
aglomeracja warszawska).
Zadaniem Głównej Kwatery, która jest zarządem stowarzyszenia
jest wspieranie tych jednostek, między innymi przez
rozpowszechnianie, organizację , koordynację regionalnych i
ogólnopolskich przedsięwzięć programowych, materiałów
metodycznych i pomocy edukacyjnych, pozyskiwanie środków oraz
organizację kształcenia.
Wychowanie w ZHP, mające prawie 100-letnią historię, opiera się
na normach kulturowych i etycznych wartościach chrześcijańskich,
kształtuje postawę szacunku wobec każdego człowieka. Odbywa się
w czterech pionach: Zuchy (6-10 lat), harcerki i harcerze (11-13
lat), harcerki i harcerze starsi (14–16 lat), wędrowniczki i
wędrownicy (16-25 lat).
W pracy wychowawczej instruktorzy harcerscy wykorzystują
sprawdzona metodę pracy polegającą na realizacji wszystkich
zadań w małych grupach rówieśniczych, uczeniu w działaniu, stale
stymulującym programie, na pracy z Prawem i Przyrzeczeniem
Harcerskim.
Metoda ta cechuje się pozytywnością, dobrowolnością,
świadomością celów, indywidualnością, naturalnością,
pośredniością i wzajemnością oddziaływań.
Zasady harcerskiego wychowania to:
Służba – czynna, pozytywna postawa wobec świata i drugiego człowieka, służba Bogu, Polsce i
bliźnim;
Braterstwo – przyjacielska i serdeczna postawa wobec innych;
Praca nad sobą – nieustanne kształtowanie i doskonalenie własnej osobowości.
Harcerstwo w Polsce powstało w 1911 roku, w czasie kiedy Polska była pod rozbiorami. Wzorem była metoda i organizacja skautowa stworzona przez sir Roberta Baden–Powella w Wielkiej Brytanii, a przeniesiona na grunt polski przez Andrzeja Małkowskiego.
Formalnie Związek Harcerstwa Polskiego powstał w
1918 roku tuż po odzyskaniu przez Polskę niepodległości. W
latach dwudziestych Związek był współzałożycielem
Światowej Organizacji Ruchu Skautowego (WOSM) i
Światowej Organizacji Przewodniczek i Skautek (WAGGGS). Gdy
wybuchła II Wojna Światowa ZHP nie zawiesił swojej działalności,
lecz stał się organizacją konspiracyjną, przyjmując kryptonim
Szare Szeregi i kontynuował swoją misję wychowawczą.
Po wojnie, na skutek zmian politycznych, ZHP
utracił członkostwo w WOSM i WAGGGS. Odzyskał je ponownie w 1996
roku. |
